Het hoge noorden van Thailand en Laos

10 november 2017 - Luang Prabang, Laos

Eindelijk eens een nachtbus waarin ik heerlijk heb geslapen, zodat ik goed uitgerust aankwam in Chiang Mai. We vonden een prima hostel voor maar 100 Baht (€2,50) per nacht. De eerste dag wandelden we door de oude stad, die vol staat met tempels. Tegen de avond bezochten we het nieuwe deel van de stad. Hier is een grote avondmarkt. Al met al hadden we een flink stuk gelopen en was het 's avonds snel stil. 

De tweede dag gingen we met de scooter naar de beroemde Doi Suthep tempel die bovenop een berg staat en uitkijkt over de stad. Onderweg kwamen we helaas de politie tegen, die alle toeristen aanhield. Nuša had geen rijbewijs bij zich, wat haar een boete van 1000 Bath opleverde. Dit konden we echter afdingen naar 500 Bath, wat wel aangeeft wat een corrupte boel het is. De Doi Suthep was ontzettend druk, maar aangezien ik de laatste tijd zo ontzettend veel tempels gezien heb, niet erg bijzonder. Ook was er vanwege de laaghangende wolken helaas geen uitzicht te bekennen, een kleine tegenvaller. We reden nog wat verder de berg op naar een dorpje en een waterval, gelegen in een mooie omgeving. Op de weg naar beneden waren de wolken verdwenen en kregen we het mooie uitzicht toch nog te zien!

Onze dagtocht ging nog verder naar de zogenoemde 'Chiang Mai canyon', waar we lekker op luchtbedden in het water hebben gedobberd tot het tijd was om terug te gaan. Terug in de stad had ik afgesproken met 3 Amerikanen die ik in Kuala Lumpur had ontmoet. Ze studeren een semester in Chiang Mai en lieten me de campus zien en we aten wat in de studentenwijk.

Ook de derde dag trokken we er met de scooter op uit. Na een lange rit kwamen we aan bij de 'sticky waterfalls', die hun naam te danken hebben aan het feit dat de rotsen door bepaalde mineralen niet glad zijn. Het is daarom mogelijk om de waterval op te klimmen, wat erg leuk was! Op de terugweg reden we binnendoor, waarbij we nog stopten bij een leuke lokale markt. 'S avonds aten we bij een andere markt met live muziek. De zanger had lange tijd niet door dat de microfoon niet aanstond en toen hij die wel aanzette, had ik liever dat hij dat niet gedaan had. Toen we ons eten op hadden, waren we dan ook snel vertrokken...

De dag daarop namen we een minibus over de slingerende weg naar Pai. De chauffeur van onze minibus had blijkbaar haast en leerde me dat 'met gierende banden' ook een erg letterlijke betekenis kan hebben. Wat was ik blij toen ik na ruim 3 uur dat busje uit kon! Ik vond Pai meteen leuk. Waarom? Er hangt gewoon een heel relaxte sfeer en de omgeving is ook nog eens prachtig!

Mijn hostel was helemaal gemaakt van hout en erg open. Op de ontzettend harde bedden na, vond ik dit camping gevoel erg leuk. Het beste was het grote dakterras dat een geweldig uitzicht had over de rivier en de bergen. Ik heb daar dan ook een groot deel van mijn tijd doorgebracht. Een andere plek waar ik veel kwam, was de gezellige avondmarkt. Hier hadden ze voor erg weinig geld heel goed eten en heerlijke, verse fruitshakes.

Hiernaast was er in en rondom Pai ook veel te beleven. Zo zijn Nuša en ik de eerste dag naar een waterval en een bamboo brug gereden. De brug was ontzettend lang en liep helemaal tussen de groene rijstvelden door. Prachtig! Op de terugweg kwamen we langs een stuk gespleten land en de bijbehorende natuurlijke boerderij. Hier konden we allerlei hapjes proberen. De tweede dag gingen we naar de witte boeddha die Pai vanaf een berg in de gaten leek te houden. We hadden het zo warm gekregen dat we de hele middag bij het zwembad doorbrachten. Vanuit het water had je een mooi uitzicht op de omliggende bergen.

We sloten de dag af bij de indrukwekkende canyon, waar je alleen zonder hoogtevrees naartoe moet gaat. Over een smalle richel liepen we voorzichtig naar het puntje van de canyon. Dit leverde ons een mooi uitzicht en wat extra adrenaline op.

De volgende ochtend gingen we al vroeg op pad. Na een heerlijke kom havermout met vers fruit begonnen we aan een wandeling naar een waterval. Hiervoor moesten we al snel door een rivier waden en dwars door de planten en struiken lopen. Toen het pad zelf echter ook op een rivier begon te lijken, besloten we om te keren. We kozen ervoor een stuk door de buitenwijk van het dorp te lopen, waarna we op een prachtig stuk tussen de rijstvelden uitkwamen. Zo kwamen we 4 uur later toch nog moe en voldaan terug in het hostel.

De laatste dag in Pai besloten we nog eens optimaal van het dakterras te genieten. Na een work-out en yogasessie waren de hangmatten daar erg fijn. Er was een vegan festival in de week dat wij in Pai waren. Hier kon je voor een kleine bijdrage heerlijk eten. De mensen waren ontzettend vriendelijk en kookten met passie. Om ze te bedanken hebben we daar met een groepje uit het hostel helpen opruimen en de afwas gedaan. Dat gaf een goed gevoel!

Op 26 oktober vertrokken Nuša en ik naar Chiang Rai. Dit was een bijzondere dag in Thailand omdat op die dag de officiële crematie ceremonie voor de overleden koning werd gehouden. Eenmaal terug in Chiang Mai ontdekten we dat veel Thai op deze vrije dag de bus nemen, de volgende bus naar Chiang Rai met een vrije plek ging namelijk pas 5 uur later...

Chiang Rai leek wel een spookstad toen we daar aankwamen. Gelukkig bleek dat alles de volgende dag weer normaal was. We huurden opnieuw een scooter om wat van de omgeving te zien. Eerst bezochten we de mooie witte tempel. Prachtig, maar helaas ook gemakkelijk te bereiken voor Chinese reisorganisaties. Het zogenoemde 'zwarte huis' was onze tweede stop. Hier werd veel kunst en traditioneel handwerk tentoongesteld. We vervolgden onze weg naar een paar traditionele dorpjes van onder meer de Kayan, bekend vanwege de vele gouden ringen die de vrouwen om hun nek dragen. Bijzonder om te zien, maar aangezien ook hier relatief veel toeristen komen, kreeg ik af en toe het gevoel in een menselijke dierentuin te zijn beland.

Op de terugweg besloten we de grote weg achter te laten en via binnendoor wegen terug te rijden. Een heel goede beslissing, die een prachtige route opleverde door kleine dorpjes, rijstvelden en ananasvelden! De ananassen waren rijp en we besloten dan ook dat 1 ananas vast niet gemist zou worden... wat was die lekker! Naast ananas aten we ook onze laatste padthai, want dit was de laatste dag in Thailand.

Na precies 30 dagen (in verband met visum) moest ik op 28 oktober Thailand verlaten. Met een busje en 2 tuktuks kwamen we zonder moeite de grens over. We kwamen precies op tijd aan in Huay Xai voor de enige bus naar Luang Namtha. Nuša was wat in de war met de moeilijke plaatsnamen dus toen de bus naar Luang Prabang wegreed, moesten we daar nog snel onze baggage uit redden. Even schrikken!

De rit naar Luang Namtha was adembenemend. We reden over een slingerweg (met gaten) tussen de bergen door. Onderweg zagen we allerlei prachtige kleine dorpjes met huisjes van hout en bamboo. Kinderen van nog geen 6 jaar liepen gewoon over de weg, met hun nog kleinere broertjes en zusjes op hun rug. Laos verschilt erg veel van Thailand en is duidelijk minder ontwikkeld. Dit is ook te merken aan het feit dat de mensen nauwelijks Engels spreken, een reden om snel wat Lao te leren.

Na een lange rit was ik blij er te zijn. We liepen wat rond om een guesthouse te vinden en vonden een goed plekje, waar we voor 7 euro een kamer met eigen badkamer hadden. Er zijn veel minder toeristen in Laos (voordeel), maar daardoor ook minder hostels (nadeel). We keken wat rond op de avondmarkt, waar het eten er heel wat minder aantrekkelijk uitzag dan in Thailand. Luang Namtha zelf is eigenlijk een lelijk stadje, maar de omgeving is des te mooier.

We huurden weer eens een scooter, die hier helaas een stuk duurder zijn, om meer van de omgeving te zien. We reden een bijzondere route door het nationale park naar Muang Singh. Onderweg kwamen we langs allerlei dorpjes, waar we af en toe stopten om wat rond te kijken. In de dorpjes liepen vooral veel jonge kinderen rond, die ons nieuwsgierig en een beetje verlegen bekeken. De oudere kinderen en volwassenen waren op het land aan het werk vanwege de rijstoogst. Dit is een drukke en belangrijke tijd voor de Laotianen, voor ons leuk om de mensen bezig te zien.

Muang Singh zelf vond ik niet erg bijzonder. Het was wel leuk om de Chinese invloeden te zien, aangezien we ons nog maar 15 km van de grens bevonden. Met de enige 2 andere toeristen daar aten we in een Chinees restaurantje. We wezen willekeurig wat aan op de menukaart vanwege de de taalbarrière en dat bleek verrassend goed.

Eenmaal terug in Luang Namtha boekten we een 2-daagse trekking. We vertrokken de volgende ochtend om 9 uur. We waren met een groepje van vijf en hadden twee gidsen, waarvan er één engels sprak. We gingen eerst naar een lokale markt om eten te kopen en keken onze ogen uit. Zo waren er onder meer kikkers, krabben en slangen te koop. Als je wat meer culinairs wilde, was een geitenkop ook een optie. Toen we verder reden naar het startpunt, hoorden we ineens geluiden uit de kofferbak komen. Het duurde even voordat we ons realiseerden dat er nog 2 vissen om hun leven lagen te spartelen.

Bij het startpunt kregen we een slaapzak, dun matje en water, wat er voor zorgde dat we nog flink wat gewicht meedroegen. De wandeling liep eerst door rijstvelden, waar we onze voedselvoorraad aanvulden met pomelo's, een heerlijke vrucht die ik nooit eerder gezien had. Na een tijdje verruilden we de open velden voor de dichte jungle. Voor de lunch maakte de gids de erg verse vis schoon in een stroompje en maakten we een kampvuur om het boven te bakken. Het eten werd uitgespreid op bananenbladeren en smaakte heerlijk. Ook tijdens de rest van de wandeling leerden we veel over overleven in de jungle. Zo leerden we over de dierlijke bewoners en aten we noten, vruchten en bladeren die we onderweg tegen kwamen. Het was geen erg zware wandeling en we kwamen dan ook mooi op tijd aan bij ons kamp, dat bestond uit twee bamboo platforms en een tafel. Ook al was het pas 4 uur, er moest nog veel gebeuren voordat het donker werd. We verzamelden veel bamboo: om te eten, vuur mee te maken en om te gebruiken als drinkbeker. De gids verzamelde nog wat bonen en een bananenbloem die ook klaargemaakt werden om te eten. Dit alles samen met 'sticky' rijst, dat bij geen enkele maaltijd hier ontbreekt.

We zaten 's avonds nog een tijd bij het kampvuur en kropen toen in onze slaapzak op ons bamboobed. Dit was niet erg comfortabel en het was een stuk kouder dan ik had verwacht, waardoor ik niet veel geslapen heb. Hierdoor kreeg ik wel de kans om alle geluiden om me heen in me op te nemen, want zo midden in de jungle slapen is wel een bijzondere ervaring.

'S ochtends waste ik me in de koude rivier en kon ik fris aan de nieuwe dag beginnen. De wandeling was een stuk zwaarder dan de dag ervoor. We liepen eerst langs/door de rivier naar beneden en moesten toen een berg over om twee dorpjes te bereiken. Deze dorpjes waren leuk om te zien. We bekeken een heel klein schooltje, dat niet meer was dan een houten hutje. De 12 leerlingen waren niet aanwezig omdat de leraar druk bezig was op zijn rijstveld... wat zijn wij toch bevoorrecht met het onderwijs in Nederland.

Vanuit het dorpje was het nog zo'n 4 uur lopen om over een andere berg Luang Namtha te bereiken. Tot vorig jaar was dat ene smalle paadje de enige toegang tot het dorp, wat ik me echt niet kan voorstellen. Gelukkig is er afgelopen jaar een nieuwe weg aangelegd, waardoor het dorpje nu ook per scooter te bereiken is. Dit is een grote verbetering voor de lokale bevolking.

Na deze trekking geloof ik dat ik een grotere kans zou maken bij deelname aan Expeditie Robinson, wat ik hier fanatiek elke vrijdag terugkijk (ja, best erg). Wel sliep ik die avond een stuk beter in een echt bed. Dat was ook wel nodig, want de volgende dag stond er een lange busrit naar Nong Khiaw te wachten. Bij het busstation nam ik na 17 dagen afscheid van Nuša, die een andere bus nam. En toen stond ik er weer alleen voor...

Ik propte me met veel te veel anderen in een klein busje, om vervolgens de  prachtige route van 230 km in 6 uur af te leggen. Nong Khiaw is een klein dorpje aan de Nam Ou rivier en is omgeven door indrukwekkende kalkstenen bergen. Ik vond gelukkig een plekje in het enige hostel en plande daar met wat anderen meteen een nieuwe wandeltrip voor de volgende dag.

Samen met Casey en Patrik begon ik de dag al vroeg in een kajak. Terwijl de mist nog optrok peddelden we over de rivier in de richting van de watervallen, een prachtig gezicht! Na zo'n 1.5 uur varen, werden we opgehaald met een bootje waar de rest van onze groep in zat. Met zijn achten liepen we vervolgens naar de zogenoemde '100 watervallen'. Daar aangekomen liepen we helemaal door de watervallen omhoog, wat erg leuk was om te doen. Bij de 100e waterval aten we onze lunch, waarna we via een andere route weer afdaalden. Beneden kwamen we in een dorpje waar we konden zien hoe de populaire LaoLao (rijstwhiskey) wordt gemaakt. Op de terugweg stopte de boot nog bij een grot. In deze grot hebben veel mensen gescholen voor de bommen die Amerika in de Vietnamoorlog op Laos gegooid heeft. Er waren zelfs veel oude bommen en gaten van bominslagen te zien. Sommige doorgangen waren erg smal en het was moeilijk voor te stellen dat mensen daar echt hebben moeten schuilen.

De andere twee dagen in Nong Khiaw ben ik naar één van de twee uitzichtspunten gelopen. Beide keren was de klim omhoog niet lang maar wel erg steil en dus behoorlijk zwaar. Dit was het gelukkig meer dan waard zodra ik boven kwam. En daar zat ik dan, bovenop een berg met een overweldigend uitzicht! Een ideale plek om in alle rust mijn boek te lezen.

De laatste avond at ik met wat anderen bij een lief oud vrouwtje thuis heerlijke gebakken bamboo met sticky rice, waarna ik verder ging naar Muang Ngoi. Dit is slechts een uur varen en alleen per boot bereikbaar. 
Ik vond het jammer om weg te gaan, want ik was ondertussen wel een beetje verliefd geworden op Nong Khiaw, waar ik steeds het idee had dat ik in een schilderij rondliep. Maar gelukkig stelde ook Muang Ngoi niet teleur.

Muang Ngoi is nog een stuk kleiner dan Nong Kiaw en bestaat eigenlijk maar uit één straat. Ik verbleef in een van de bungalows aan de rivier, waar ik heerlijk in de hangmat kon relaxen. De eerste dag liep ik met Daan naar een indrukwekkende grot, waar je erg ver in kon lopen en het volledig donker was. Bijzonder dat dat zomaar kan, terwijl we daar in Nederland veel veiligheidsmaatregelen zouden hebben. We liepen verder door een prachtige omgeving, maar moesten toen omkeren om voor het donker terug te zijn. We aten samen met Nadine en Sarah, die met ons op de boot zaten. De volgende dag liep ik opnieuw naar een uitzichtspunt en bracht vooral veel tijd door in de hangmat. Er was geen elektriciteit dus we zochten in het donker een restaurantje bij kaarslicht, wat eigenlijk alleen maar bijdroeg aan de sfeer van dit schattige dorp. Na een heerlijk ontbijtbuffet nam ik samen met N adine de boot terug naar Nong Khiaw en vervolgens de bus naar Luang Prabang. Weer terug naar de bewoonde wereld.

Foto’s

4 Reacties

  1. Marleen Vrouwes:
    13 november 2017
    Hoi Lieke, hier je oom Silvester! Ik heb het geloof ik al eerder gezegd,maar jij doet per week meer dan ik in 4x 3 weken Thailand doe. Zal wel met de leeftijd te maken hebben!! Maar goed man zoals jij het doet! Telkens maar weer dóórgaan naar de volgende stop werkt verslavend hè? Dingen dóen, living it to the max!! Top! Silvester.
  2. Wilma Bruins:
    13 november 2017
    Klinkt allemaal weer super gaaf Lieke. Wat een geweldige reis heb je. Goed voorbereid ook lijkt me omdat je steeds weet waar je naartoe wilt. Geniet nog maar lekker verder.
  3. Lieke Jorna:
    14 november 2017
    Hoi! Bedankt voor jullie leuke reacties! Het is inderdaad verslavend om steeds weer nieuwe plekken te ontdekken. In hostels ontmoet ik steeds mensen die goede tips geven over waar ik daarna heen kan gaan, ideaal!
  4. Marian Vos:
    21 november 2017
    Hoi Lieke, wat is het heerlijk om zo met je mee te reizen door Azië! Ik geniet van je belevenissen en werkelijk prachtige foto's. Wat ben je stoer, dat je dit allemaal in je eentje aan gaat.... (maar toch nooit (lang) alleen.) Héél veel plezier verder en ik kijk weer uit naar je volgende reisverslag!