Laos: het land waar ik verliefd op werd

Eenmaal in Luang Prabang liet ik mijn spullen achter in het hostel en liep ik meteen wat rond in het centrum. Luang Prabang is een mooi stadje, waar de Franse geschiedenis nog duidelijk aanwezig is. Veel Franse architectuur en baguettes en crêpes op elke straathoek. Ik beklom de heuvel middenin de stad, vanwaar ik een mooi uitzicht over de stad en de omliggende omgeving had. 'S avonds keken Nadine en ik onze ogen uit op de drukke avondmarkt. Voor 15000 Kip (1,50 euro) vulden we ons bord bij een uitgebreid buffet. Hier zou ik de komende dagen nog wel terugkomen...

De volgende dag ging ik naar het voormalige presidentiële paleis, wat nu een museum is. Leuk om te zien, maar niet erg bijzonder aangezien er weinig informatie werd gegeven. Ik bekeek ook het UXO museum over de bommen in Laos, wat wel erg interessant was. Laos is het meest gebombardeerde land ter wereld en nog steeds ligt het land vol bommen (78 miljoen!) die niet zijn geëxplodeerd. Met onder andere een indrukwekkende documentaire toont het museum de enorme invloed die dit nu nog heeft op het land. 

De dag hierna was Sarah ook in Luang Prabang aangekomen en bezochten we samen de geweldige Kuang Si watervallen. De hoogste waterval zou wel eens de mooiste van Azië kunnen zijn. We zwommen wat in het helderblauwe water en namen vervolgens een tuktuk terug naar de stad. 'S avonds aten we met een hele groep op de markt en praatten we nog lang na in het hostel. Toch stonden we de volgende dag al om 5 uur op om te zien hoe de monniken hun aalmoezen in ontvangst namen. Ik vond het bijzonder om deze traditie mee te maken. Wel stelde het me opnieuw teleur dat veel toeristen zich niet respectvol gedragen en onder andere verkeerde kleren droegen, te luidruchtig waren en te dichtbij kwamen om foto's te maken.

Aangezien ik toch al vroeg wakker was, vertrok ik om half 8 al naar Vang Vieng. Ik kwam aan in een hostel waar ik de helft van de mensen al leek te kennen. Zo gaat dat als je in Laos reist, aangezien bijna iedereen dezelfde route aflegt. Heel gezellig eigenlijk! Zoals eigenlijk altijd, liep ik meteen  wat rond in het centrum om een idee te krijgen van de stad. Vang Vieng is vooral bekend van het tuben op de rivier die door de stad stroomt. Dit heb ik met een gezellige groep duitsers de volgende dag dan ook meteen gedaan. Lange tijd waren er veel bars en grote feesten langs het water, maar aangezien er in 2011 zelfs 27 mensen overleden tijdens het tuben zijn de meeste bars nu dicht. Er waren er nog wel wat open, waardoor het niet alleen heel relaxt maar ook erg gezellig was! Na het tuben gingen we wat eten bij een leuk lokaal tentje en vervolgens gingen we de stad in om het feestje door te zetten. Ik heb geen idee hoe de mensen daar omzet draaien aangezien het altijd gratis happy hour leek te zijn....

Ondanks dat Vang Vieng dus flink gericht is op uitgaan, ontdekte ik de volgende dag dat de omgeving ook prachtig is. Ik huurde een fiets en stak de bamboebrug naar de andere kant van de rivier over. Hier reed ik door het prachtige landschap naar de start van een wandeling naar een uitzichtspunt. Dit bleek alleen niet de gemakkelijke wandeling van 20 minuten te zijn, waar ik naartoe had gewild. Met een steile klim van zo'n 2 uur was dit wel even wat anders... Maar zodra ik het uitzicht zag, was het afzien vergeten. Het uitzicht was namelijk echt onbeschrijflijk mooi! De terugweg was op een andere manier bijzonder. Ik kwam namelijk twee slangen tegen, waarvan er één ruim 2 meter lang was! Na deze ontmoeting ging ik ineens een stuk sneller de berg af. Eenmaal beneden fietste ik verder naar een indrukwekkende grot, waar je heel diep in kon lopen. Vervolgens fietste ik terug en nam een hoognodige douche in het hostel.

Ondanks dat veel mensen me afraadden om naar Vientiane te gaan, wilde ik de hoofdstad van Laos zelf beoordelen. Het was een ideale stop op mijn weg naar het zuiden, zo'n 4 uur rijden van Vang Vieng. Vientiane is inderdaad een vieze stad en heeft niet de sfeer van Luang Prabang en Vang Vieng. Toch heb ik in 1,5 dag een paar leuke plekken gezien. 

Na een kleine zoektocht vond ik een hostel en was de eerste plek die ik bezocht het bijbehorende zwembad aan de overkant. Nu ik de bergen in het noorden achter me gelaten heb, is het weer een stuk warmer. De weersvoorspelling voor de komende tijd een steady 34 graden. Na een halfuur rondlopen met backpack kon ik dus wel een frisse duik gebruiken!

'S avonds bezocht ik de avondmarkt, waar voor heel weinig geld heel veel kleren te koop waren. Helaas wil ik niet te veel spullen meeslepen dus stel ik het shoppen nog even uit tot de laatste week. Ik kocht wat te eten dat ik vervolgens aan de rivier op at, waarbij ik aan de overkant de lichtjes van Thailand zag. Toen ik terug liep naar mijn hostel en daar bij een oud vrouwtje als toetje nog een soort kleine oliebol kocht, stopte ze er lachend nog één extra bij. Een kleinigheid die me helemaal blij maakte.

Die nacht sliep ik niet veel vanwege de luidruchtigheid in het hostel, het resultaat van een 16-persoons slaapzaal en gratis Lao wodka. Toch zat ik al voor 8 uur op de fiets om de ergste hitte voor te zijn en wat meer van Vientiane te zien. Ik fietste eerst naar een nagemaakte arc d'triomphe en vervolgens naar de Pha That Luang. Deze gouden stoepa is een belangrijk nationaal symbool en staat ook afgebeeld op bankbiljetten. De volgende plek die ik bezocht was het COPE bezoekerscentrum. COPE biedt medische hulp aan mensen die door een bom geraakt zijn. Er werd een interessante en indrukkende documentaire getoond, die opnieuw duidelijk maakte dat zoveel jaar na de oorlog de bommen nog steeds een enorme impact hebben op het dagelijks leven in Laos. Ik keek nog wat rond in een gloednieuw winkelcentrum, dat niet op zijn plaats lijkt in deze stad en zocht vervolgens de koelte van het zwembad weer op.

De dag hierna reisde ik verder naar Thakek, waar ik afgesproken had met Melani en Marga. Na weer een lange busrit aten we wat in een schattig restaurantje aan de rivier en huurden we goede scooters voor de volgende dag. Thakek was namelijk het startpunt voor onze 3-daagse scootertocht van 450 kilometer, de zogenaamde Thakek-loop. De eerste dag bezochten we onderweg een grot en een prachtige verborgen waterval, waar we een welverdiende duik namen. Het landschap dat onderweg aan ons voorbijzoefde was adembenemend. We zagen onder andere prachtig karstgebergte en een groot sprookjesachtig meer. Ook reden we door veel leuke dorpjes waar de kinderen enthousiast naar ons zwaaiden. We kwamen precies voor zonsondergang in een leuk guesthouse aan, waar 's avonds een lekkere barbecue werd gehouden.

De volgende dag reden we eerst door de bergen en vervolgens door een grote open vlakte. Hier zwommen we in een prachtig blauw meertje, waarna we in een stuk door reden naar de Konglor grot.  We vonden daar in de buurt weer een heerlijk guesthouse voor opnieuw maar 25000 LAK (€2,50) per persoon. We liepen naar een klein kiezelstrandje in de rivier, waar tegen het begin van de avond steeds meer dorpsbewoners zich gingen wassen. Dan besef je weer even dat een douche niet voor iedereen gewoon is.

Na een heerlijke lange nacht, die mijn zere rug en schouders goed deed, bezochten we de laatste ochtend van onze tocht de Konglor grot. Met een bootje voeren we door deze 7.5 km lange grot, waarna we aan de andere kant van de berg uitkwamen. Erg bijzonder! Met ruim 200 kilometer, hadden we vervolgens nog een lange rit te gaan. Het eerste deel nog prachtig door de bergen, het tweede deel over de grootste weg van het land. Hier konden we dus flink doorrijden, ook al bleef het zelfs hier uitkijken voor de kuddes koeien die rustig over de weg liepen. Toen we nog maar 15 kilometer te gaan hadden en alles bijna wonderbaarlijk goed leek te gaan, maakte Melani nog een flinke val. Gelukkig kwam ze er zelf met een schaafwond en een blauwe plek vanaf, maar de scooter was wat minder ongedeerd. Ondanks deze kleine tegenvaller was dit voor mij een onvergetelijke ervaring!

In Thakek namen we de nachtbus naar Pakse, waarvandaan ik vervolgens meteen doorging naar het zuidelijkste puntje van Laos. Si Phan Don (4000 eilanden) bestaat uit allerlei eilandjes in de rivier. Ik nam een bootje naar Don Det, een van de weinige bewoonde eilandjes. Daar bracht iemand me met een scootertje naar het enige hostel op het eiland, dat ongeveer 30 minuten lopen vanaf het dorpje lag. Ondanks dat er heel weinig te beleven was op Don Det heb ik me er 3 dagen prima vermaakt! Ik heb wat rondgefietst op het eiland en het buureiland Don Som, een dagje bij het zwembad doorgebracht en veel tijd doorgebracht op het terras van het hostel dat mooi uitkeek op de rivier. Ondertussen ging ik ook steeds meer uitkijken naar  het volgende land van mijn reis: Cambodja!