Vietnam: gezellige chaos

16 januari 2018 - Groningen, Nederland

Tijd voor het laatste land van mijn reis: Vietnam! Na alle goede verhalen van andere reizigers, had ik er ontzettend veel zin in! Op 12 december ging mijn 30-daagse visum in en om 10 uur 's ochtends was ik de grens al over. Het busje zette me af bij de haven in Ha Tien, maar de boot zou pas 3 uur later vertrekken... Genoeg tijd om wat van Ha Tien te zien. Ik ruilde mijn dollars in voor Vietnamese dong en ging naar de markt. Dit was erg leuk om te zien en zelfs in vergelijking met Cambodja spotgoedkoop! Wat me het meeste opviel in Vietnam is de grote chaos die overal heerst. Op straat is het erg druk en iedereen rijdt, luid toeterend, dwars door elkaar.

Om half 2 vertrok dan eindelijk de boot naar Phu Quoc, een groot eiland op 1,5 uur varen van het vasteland. De boot was erg mooi en ik kon heerlijk op het dek uitwaaien. Eenmaal in Phu Quoc werd ik lastig gevallen door een grote groep taxichauffeurs die me voor veel geld naar mijn hostel wilden brengen. Ik had hier geen zin in en huurde meteen een scooter, waarmee de 15 km naar mijn hostel aan de andere kant van het eiland reed. Het hostel was erg klein en lag niet in het drukke deel van het eiland, maar vlakbij een kleiner strandje. Dit maakte het juist erg gezellig omdat je zo de mensen goed leert kennen.

Ik kwam aan het einde van de middag aan en liep toen snel naar het strand voor de zonsondergang. We aten met het hele hostel in een restaurantje vlakbij. De volgende ochtend vertrok ik al vroeg om de noordkant van het eiland te verkennen. Ik kwam eerst bij een prachtig vissersdorpje, waar het leuk was om alle drukte rondom de haven te zien. Vervolgens reed ik ruim een uur over een prachtig bospad, waarbij ik bijna niemand tegenkwam. Dit pad bracht me naar een ander vissersdorpje met een prachtige lange pier. Toen ik verder wilde gaan, zag ik ineens een kleine zandweg. Ik was nieuwsgierig en dat was maar goed ook! Aan het eind van de weg, bevond zich een verborgen paradijs! Ik kwam op een prachtig strand, waar ik bijna alleen was. De leukste verassing was echter dat de zeebodem vol lag met rode zeesterren! Wauw!

Na een tijd te hebben genoten van de prachtige plek, stapte ik weer op mijn scooter. Ik reed toen naar het grootste dorp op het eiland, Duong Dong. Hier keek ik mijn ogen uit op de drukke markt, waar grote hoeveelheden groente, fruit, vis en vlees te koop waren. Ook ging ik naar een kleine vuurtoren, vanwaar ik een mooi uitzicht over de westkust had. Vervolgens reed ik moe maar voldaan terug naar het hostel. Hier werd al volop gekaart, waar ik snel aan mee deed. Iedereen raakte verslaafd aan het spel en we hebben dit dan ook tot laat in de avond gespeeld.

De dag hierop ging ik naar Long beach. Dit is het meest populaire strand op het eiland en staat vol met resorts vol met russen. Zelfs de zee was opgedeeld in stukken, waarbij elk resort zijn eigen hokje in het water had. Wat verschrikkelijk! Ik nam een duik om op te frissen en wist toen niet hoe snel ik weg moest komen. Ik reed terug naar het strand vlakbij mijn hostel, waar ik een relaxte middag had. 'S avonds hadden we met het hostel een barbecue op het strand. Net toen we er heen wilden gaan begon het echter ontzettend hard te regenen... We besloten per scooter te gaan, zodat we sneller waren. Ik had me alleen niet gerealiseerd dat het zandpad in zo'n korte tijd in een modderbad kon veranderen... oftewel, een pittig ritje. Gelukkig kwam ik veilig en relatief schoon, maar welk flink doorweekt aan.

Op 15 december reed ik terug naar de haven, waar ik mijn scooter terugbracht. Vervolgens kocht ik een bootticket met 50% korting. Geen idee waar ik dat aan verdiende, maar het was mooi meegenomen. Eenmaal terug in Ha Tien kon ik meteen een bus nemen naar Can Tho. De bus leek elk moment uit elkaar te kunnen vallen en zonder airco was de 5 uur durende rit niet erg prettig... In Can Tho deelde ik een taxi die me na veel afdingen uiteindelijk voor een goede prijs naar mijn hostel bracht.

Can Tho is een vrij grote stad midden in de Mekong delta. Ik verbaasde me direct over de drukte, maar vond het wel leuk om weer eens in een stad te zijn. Ik keek mijn ogen uit op de avondmarkt, waar weer allerlei onbekend eten en drinken te koop was. Ik kocht een soort pizza van rijstpapier, wat ontzettend lekker was. Ook probeerde ik de typische bubbeltea, waar ik een stuk minder enthousiast over was.

Ik ging op tijd slapen, wat niet makkelijk was met een luide snurker boven me, want de volgende ochtend moest ik al om 4 uur opstaan. Toen ik zo vroeg beneden kwam, stond er voor mij en wat anderen al een ontbijtje klaar! Met een volle buik stapten we vervolgens in een bootje om zo meer van de Mekong delta te zien. We gingen naar twee drijvende markten, waar het met zonsopgang al druk is. De markten waren erg klein, maar het was toch leuk om te zien. Hierna voer de boot naar wat smallere wateren, waar schattige bruggetjes, huisjes en bootjes in een groen landschap een prachtig beeld vormden. Al met al een leuke en relaxte tocht.

De dag hierop huurde ik, met wat moeite, een fiets. Zonder plan vertrok ik en dat pakte goed uit! Ik fietste een grote brug over naar de andere kant van de Mekong en fietste daar door allerlei kleine straatjes langs de waterkant. Ontzettend leuk om te zien hoe de mensen daar leven. Er kwamen blijkbaar niet vaak toeristen door die kleine straatjes en dorpjes rondom Can Tho, want iedereen zwaaide en lachte naar me en af en toe renden er kinderen achter mijn fiets aan.

Na zo’n 2 uur fietsen, kwam ik terecht in Binh Minh. Dit is een leuk, sfeervol stadje dat ook prachtig aan de rivier ligt. Ik liep wat door het centrum en besloot ergens wat te gaan drinken. Toen ik net zat, kwam er een oud vrouwtje aangelopen. Ik was ontzettend verbaasd toen ze Engels tegen me begon te praten. Het bleek dat ze vroeger in HCMC met een Amerikaan had samengewerkt, die haar de taal geleerd heeft. Deze mevrouw vond het zo leuk om mij te ontmoeten dat ze me uitnodigde voor de lunch. Ze bestelde pho (noodlesoep) en een lekkere citroen limonade voor me. En daar zat ik dan, samen met een vrouwtje van 85 noodlesoep te slurpen. Na de lunch liet ze me haar huisje nog even zien. Het was niet meer dan 500m lopen, maar hier deden we zeker 20 minuten over. Ze vertelde me van alles over haar leven en was ook erg geïnteresseerd in mijn verhalen. In haar huisje, kreeg ik opnieuw wat te drinken en toen was het voor mij toch echt tijd om verder te gaan. Wat een bijzondere ervaring!

Ik stak met een veerpondje voor scooters (+ mijn fiets) de Mekong over en kwam zo al snel weer terug bij mijn hostel in Can Tho. Ik sliep daar nog een nachtje en vertrok de ochtend er op samen met Lieve naar Ho Chi Minh City. Ondanks dat we overdag reden, hadden we een slaapbus. En deze bus was met geen mogelijkheid te vergelijken met de nachtbus die ik eerder in Laos genomen had. Iedereen had een prachtig eigen bedje, het was schoon en er was wifi, wat een luxe! Dat gaf me goede hoop voor de komende weken, waarin al wat nachtbusjes gepland stonden.

In HCMC bekeken we wat van de stad. Toen we even in het park gingen zitten, kwamen er al snel wat Vietnamezen bij ons zitten om Engels met ons te praten. Ik vond dit erg goed, want het was me ondertussen duidelijk geworden, dat de meeste Vietnamezen geen woord Engels spreken. De volgende dag maakte ik een lange wandeling door de stad, terwijl ik de hoogtepunten nog even bewaarde om die met Anouk te bekijken. ’s Avonds at ik met Lieve, 2 Canadezen en nog 2 Nederlanders. Een gezellig groepje! Na het eten, deden we nog een paar drankjes in de uitgaansstraat van HCMC, waar het even lijkt alsof je op Times Square staat.

20 december: de dag waarop mijn kleine zusje me kwam opzoeken! Om 6 uur ‘s avonds was het dan eindelijk zo ver en kwam Anouk aan op het vliegveld van HCMC. Een bijzondere plek en bijzonder moment om elkaar na 5 maanden weer te zien!

Het was leuk om te zien hoe Anouk haar ogen uitkeek in de voor haar nog zo onbekende stad. De busrit gaf ons wat tijd om bij te praten en de bus stopte vlak bij ons hostel. Het hostel was ontzettend mooi en een leuke verrassing voor Anouk. Bij een klein marktje op de hoek van de straat aten we vervolgens pho, om meteen maar goed te beginnen. Anouk moest alleen nog even leren dat spicy in Azië ook wel écht spicy is. We kochten nog een lekkere fruitshake en liepen een rondje in de buurt van het hostel. Toen was het voor Anouk tijd om wat slaap in te halen om de volgende dag weer fris te beginnen!

Want er was veel te zien de volgende dag! Na een goed ontbijtje op het dakterras, liepen we de stad in op weg naar het War Remnants Museum. Onderweg was er natuurlijk ook van alles te zien en beleven. Onder andere het feit dat we niet konden pinnen omdat we onze kaarten (Anouk had een nieuwe bankpas voor me meegenomen, mijne was ik kwijt) niet op wereldwijd hadden ingesteld. Gelukkig hadden we het probleem snel opgelost en konden we uiteindelijk onze kaartjes voor het museum betalen. Het museum was erg informatief en indrukwekkend en we hebben hier dan ook ruim 2 uur lang rondgekeken. Ik vond het heftig om te zien hoe napalm zelfs nu nog effect heeft op de mensen (veel fysieke misvormingen).

We hadden flink trek gekregen ondertussen en aten op de stoep voor het museum een verrassend lekkere maaltijd. Wat het precies was? Iets met noodles en tofu. Vervolgens liepen we verder naar het onafhankelijkheidspaleis. Hier werd op 30 april 1975 het einde van de Vietnamoorlog ingeluid. Het paleis was mooi om te bekijken, maar de geschiedenis die zich in het gebouw afgespeeld heeft is nog een stuk indrukwekkender. Hierna liepen we verder langs de dure winkelstraten en hotels in de richting van de haven. Hierbij kwamen we ook langs het prachtige, in Franse stijl gebouwde, stadshuis en operagebouw. Om de haven te bereiken moesten we een wel heel drukke weg oversteken. En de enige optie om dit te doen was de Vietnamese optie: gewoon heel langzaam lopen en hopen dat je niet geraakt wordt. Stressvol!

De laatste plekken die we die dag bezochten, waren de kathedraal en het oude postkantoor van de stad. We gingen even op een stoepje zitten om uit te rusten, maar toen er een rat achter ons liep te snuffelen, besloten we om terug te lopen naar het hostel. We aten weer wat bij een leuk straattentje en kochten nog een dragonfruit. Deze aten we op het dakterras op terwijl we nog een spelletje speelden.

De volgende ochtend bezochten we een grote markthal, waar alles wat je maar zou kunnen wensen te koop was. Vervelend is wel dat ze je eerst overal 10 keer te veel vragen en je vervolgens heel hard moet gaan afdingen. Dit blijft toch niet mijn favoriete bezigheid. Aan het begin van de middag vertrokken we met een bus naar de Cu Chi tunnels, zo’n 2 uur rijden ten noordwesten van de stad. Daar aangekomen, vertelde de gids van alles over de strijd rondom de Cu Chi tunnels. De Viet Cong soldaten gebruikten dit enorme ondergrondse netwerk als verstopplek, leveringsroute, ziekenhuis en woonruimte. Hiermee waren de tunnels ontzettend belangrijk in de strijd tegen de Amerikaanse troepen.

Wij kregen ook de kans om in een smal gat in de grond te gaan staan en vervolgens ons helemaal te verstoppen door dit gat met een deksel met bladeren er op af te dekken (zie foto). Een heel rare ervaring! Daarnaast was er een stuk van het tunnelstelsel opengesteld voor publiek. Dat moesten Anouk en ik natuurlijk eens uitproberen! Ondanks dat deze tunnel al iets verbreed was, zaten zelfs mijn schouders al klem tussen de wanden! Ook was het zo laag, dat je overal op je hurken moest of moest kruipen. Wij hebben slechts 100m afgelegd, maar ik kan me niet eens voorstellen hoe het moet zijn om vanuit deze tunnels een strijd te voeren. Heel veel respect!

Eenmaal terug in HCMC aten we bij een leuk restaurantje en namen vervolgens nog een verrukkelijke fruitshake bij een hip straattentje. Hierna gingen we terug naar het hostel om onze spullen te pakken en ons nog even op te frissen, want er stond nog een lange nacht te wachten. Rond middernacht stapten we in een nachtbus op weg naar Dalat. Hier kwamen we al vroeg in de morgen aan. We stapten over op een klein busje die ons naar het centrum bracht. Na even zoeken vonden we ons hostel, dat er weer erg leuk uitzag! Helaas konden we nog niet inchecken, dus bedachten we wat we die dag zouden gaan doen.

We huurden een scooter en reden naar het centrum. Hier bleek een erg leuke markt te zijn en omdat er een bloemenfestival in de stad zou plaatsvinden, was het er gezellig druk. Na lang zoeken, vonden we een plekje om te ontbijten. Niet erg lekker, maar goed genoeg. We reden vervolgens verder naar een tempel (voor Anouk nog heel bijzonder), een gigantische gouden boeddha en een meer. Bij dit meer heb ik lekker een boekje gelezen, terwijl Anouk in de zon in slaap viel en daarmee plaatselijk verbrandde. Na deze energieboost konden we er weer tegenaan. We reden vervolgens naar een natuurgebied, waar we onderweg stopten bij een aardbeienplantage en daarna de zon zagen ondergaan in een prachtig meer. Een onverwachts mooi plekje, dat we bij toeval tegenkwamen!

Aangezien het langzaam donker begon te worden, keerden we terug naar het hostel. We aten nog Banh Xeo, een soort omeletjes in rijstpapier, bij een heel lokaal tentje. Dit werd meteen ons favoriete Vietnamese eten. Toen stonden we nog zeker 10 minuten vast op een rotonde, omdat iedereen eerst wilde en dat nou eenmaal niet zo werkt… Een gekkenhuis, en het grappige vond ik dat Anouk helemaal relaxt achterop de scooter zat, ondanks dat het voor haar de eerste keer was.

In het hostel was het al erg gezellig toen we terugkwamen. We konden even lekker bijkomen en douchen en vervolgens mee-eten met het zogenoemde familiediner. We aten samen met bijna alle mensen in het hostel, wat naast heel lekker ook heel gezellig was. De volgende dag vertrokken we opnieuw op de scooter, maar nu gingen we iets verder weg. We reden een prachtige route over de bergen en stopten overal waar we iets interessants tegenkwamen: een uitzichtpunt, tempel, grote boeddha… We maakten een langere stop bij een koffieplantage, wat interessant was om te zien. Op de plantage wordt ‘Weasel coffee’ gemaakt. Dit komt erop neer dat wezels de lekkerste koffiebonen uitzoeken en opeten. Vervolgens worden de koffiebonen die ze uitpoepen gebruikt om koffie mee te maken. Lekker?!

Als laatste stopten we bij een indrukwekkende waterval. Helaas hadden we de tijd iets onderschat en konden we maar kort blijven. We moesten namelijk om 4 uur terug zijn om de bus te halen. Om kwart voor 3 begonnen we dus aan de terugweg, die een stuk sneller ging dan de heenweg… maar wat een lekkere rit! Om exact 4 uur waren we terug in het hostel. Snel de scooter inleveren, tas inpakken en wachten… Uiteindelijk vertrokken we rond 5 uur in de nachtbus naar Hoi An. We hadden leuke reisgenootjes waarmee we een gezellig ‘kerstdiner’ hadden, het was immers alweer kerstavond. Het was een heel lange rit, vooral omdat we voor onbekende redenen ook nog 2 uur langs de kant van de weg stil stonden, maar uiteindelijk kwamen we op kerstochtend dan in Hoi An aan.

Ons hostel zag er weer goed uit en lag op een ideale locatie, vlakbij het oude centrum. We konden nog niet inchecken, dus lieten onze spullen achter en liepen de stad in. We dronken wat koffie/thee bij een leuk vrouwtje op de markt en aten vervolgens een pannenkoek als kerstontbijt. We kochten kaartjes om de oude bezienswaardigheden te kunnen bezoeken en dus deden we dat. Het oude centrum van Hoi An is ontzettend sfeervol, met prachtige oude gebouwen en schattige cafeetjes/restaurantjes. Aan het eind van de middag gingen we terug naar het hostel om ons klaar te maken voor het kerstdiner. Ik had duidelijk gemaakt dat ik kerst niet zomaar voorbij wilde laten gaan, dus had Anouk een mooie jurk voor me meegenomen. Heel leuk! Nog wat make-up op en ik voelde me een heel ander persoon dan ik me de afgelopen maanden had gevoeld.

Nu we in onze mooie kleren door de inmiddels prachtig verlichte stad liepen, voelde het toch wel een beetje als kerst. We aten een 3-gangen diner met een glas wijn (8 euro) op een prachtig plekje in de stad. Genieten! Na het diner liepen we naar de rivier, waar de lichtjes van bootjes op het water een prachtig beeld vormden. We dronken nog wat bij een cafeetje met live-muziek en speelden daar het kaartspel dat ik in Phu Quoc van Brian geleerd had. Op dat moment kwam Brian net aanlopen, wat een toeval! We hebben hier nog een tijd met zijn 3en gezeten, tot we wel erg naar ons bed begonnen te verlangen.

De dag hierna was het voorbij met het lekkere weer: regen, regen en nog meer regen. Maar dit hield ons niet tegen om een fietstochtje door de omgeving te maken. We fietsen tussen de rijstvelden en langs de rivier. We staken een grote brug over en aten daar op een erg grappig plekje in de haven. Toen we echt flink doorweekt waren, besloten we terug te gaan naar het hostel en een lekkere warme douche te nemen. Die middag hebben we nog wat geshopt in Hoi An, waaronder een stel roze regencapes. ’s Avonds maakten en aten we springrolls in het hostel, wat erg leuk en gezellig was. We speelden nog een grappige variant van Jenga en deden vervolgens een ‘pubcrawl’. Een gezellige groep, dus een leuke avond!

Aangezien het weer de volgende ochtend niet beter geworden was, besloten we met de bus naar Hué te vertrekken. Daar kwamen we aan het eind van de middag aan. We hadden niks gereserveerd, maar vonden dankzij een goede tip een leuk hostel waar we lief ontvangen werden met een kopje thee. De eigenaresse gaf ons ook erg goed advies voor een lokaal vegetarisch restaurantje, waar we heerlijk hotpot gegeten hebben. Dat het eten van al dit onbekende eten soms wel lastig is, bleek toen de vrouw naast ons doodleuk de bananenbladeren begon te eten, die alleen gebruikt worden om eten in klaar te stomen. Oeps. Wij voelden ons hier wel ervaren reizigers door :)

Hué was tussen 1802 en 1945 de keizerlijke hoofdstad van Vietnam. De bekendste bezienswaardigheid van Hué is de Verboden Stad. Dit was het domein van de keizers en hun gevolg dat vroeger volstond met rijkversierde hallen, tempels en paviljoens. Dit moesten we natuurlijk gaan bekijken! Helaas is er veel verloren gegaan tijdens bombardementen, maar nog steeds was er veel te bewonderen. We hadden flink veel gelopen, toen we ’s middags teruggingen naar hetzelfde restaurantje als de avond ervoor. Even pauze om vervolgens weer in een bus te stappen. Deze bus bracht ons gelukkig in een paar uur naar Phong Nha.

Na een nachtje slapen in Phong Nha, besloten we per scooter de omgeving te gaan bekijken. Phong Nha staat bekend om de indrukwekkende grotten die er de laatste jaren zijn gevonden, dus eerst reden we, via een mooie omweg, naar de bekendste daarvan: de Paradise cave. De naam zegt niks te veel, want het was echt heel indrukwekkend. De grot heeft de gigantische lengte van 31km, waarvan wij slechts de eerste 1,5km konden bezichtigen. Maar hier was al zo veel te zien! Na het bezoeken van de grot reden we verder rond door de omgeving, waarbij we nog een kleine grot en tempeltje bezochten, en uiteindelijk terug gingen naar Phong Nha. Een prachtige route! Eenmaal terug in het hostel namen we een lekkere douche, want we waren opnieuw flink nat geregend. Opnieuw kwamen we toen Brian tegen, waarmee we wat gingen eten en vervolgens bleven kaarten tot onze bus (een uur later dan gepland) kwam. De laatste nachtbus, op naar pap en mam!

Foto’s