Dagtripje 14 falls, mzungu en Keniaanse gewoonten

26 juli 2016 - Thika, Kenia

Zaterdag 23 juli
Zaterdag waren de kinderen vrij van school dus hebben romy en ik een uitje naar 14 falls georganiseerd. Om half 11 vertrokken we met de bus, wat voor de kinderen al een ervaring op zich is. Toen we er waren moesten we onderhandelen over de entreeprijs, die staat namelijk gewoon niet vast. Gelukkig lukte dat goed (omdat we het een keniaan lieten doen) en konden we snel het park in. Daar aangekomen gingen we naar een groot veld, waar we met zijn allen hebben gevoetbald. Met Rose en Ann als fanatieke keepers was het een groot succes! Naast het voetballen, werd er ook touwtje gesprongen, gefrisbeed en gevliegerd. Toen iedereen moe werd, was het tijd voor de lunch. We hadden ranja, brood, jam, ei en een worstje; een feestmaal dus. Vervolgens zijn we via een pad langs het water naar de watervallen gelopen. Zoals de naam al aangeeft stromen er 14 grote watervallen naast elkaar naar beneden. Een indrukwekkend gezicht!

Die prachtige watervallen vormen wel een sterk contrast met de omgeving. Er ligt namelijk overal afval. Er staan simpelweg nergens afvalbakken omdat ze het verbranden. De mensen zijn dus gewend om alles gewoon op de grond te gooien.

Om het uitje helemaal compleet te maken hebben we voor we teruggingen nog koekjes uitgedeeld. Daarbij zijn we ook naar een aantal kinderen gelopen die al een tijdje van een afstandje stonden toe te kijken. Ze zagen er ontzettend slecht uit en hadden kleren aan die bijna uit elkaar leken te vallen. Ze leken zo gelukkig met de koekjes, dus dat gaf me een erg goed gevoel. Tegelijkertijd wil je veel meer doen, maar ik moet maar accepteren dat dat niet altijd kan.

Toen we terugkwamen in Shade was iedereen ontzettend moe, dus werd het een rustig avondje.

Zondag 24 juli
De traditie mag dan in Nederland bijna verdwenen zijn, in Kenia gaat bijna iedereen op zondag naar de kerk. De jonge kinderen gaan s'ochtends met Ann en Elizabeth (andere huismoeder), terwijl de oudere kinderen wat later op de dag met Naftali naar een andere kerk gaan. Ik ben meegegaan met de jonge kinderen. Goed om een keer te zien hoe het er aan toe gaat, maar de dienst werd gehouden in het Swahili. Ik vond het wel erg lang om 2 uur lang te luisteren zonder er wat van te begrijpen. Volgende week ga ik met de oudere kinderen mee, want die kerkdienst wordt in het Engels gehouden. Wat ook erg grappig is dat na de kerk iedereen me een hand wilde geven en de kinderen me even vast wilden houden of aan mijn haar wilden zitten. Op straat hoor je iedereen mzungu (blanke) tegen/over mij zeggen, maar hier voelde ik me veel meer op mijn gemak. Dat zal misschien ook wel komen doordat Romy al een paar keer meegeweest was naar de kerk en ze dus vaker een blanke hadden gezien. Op straat moet ik er nog erg aan wennen dat ik echt een attractie ben.

Na de lunch in Shade, waar ik standaard brood eet in plaats van een grote warme maaltijd, heb ik een doos met loombandjes tevoorschijn gehaald. De rest van de middag en avond zijn ze daarmee druk in de weer geweest, zo leuk vonden ze het! Ze zijn ontzettend trots op wat ze gemaakt hebben.

'S avonds toen iedereen net een bord eten gekregen had, viel de elektriciteit uit. Dit was al een paar keer eerder gebeurd, maar toen was het steeds maar voor korte tijd. Aangezien het overal donker was, ging iedereen maar vroeg naar bed.

Maandag 25 juli
De kinderen moesten weer naar school, dus het was rustig in Shade. Ik heb geholpen met wassen en koken, wat een zwaar werk! Het wassen gebeurt gewoon met koud water en een blok zeep. Aan het begin werd ik nogal uitgelachen, want Ann deed het twee keer zo snel en nog beter ook. Gelukkig kreeg ik het later wat meer onder de knie. Ik kon wel merken dat ik echt niks gewend ben. Ik heb nu namelijk allemaal kleine wondjes op mn hand van het harde boenen, terwijl de huismoeders het hier elke dag doen!

Toen de kinderen uit school waren en hun klusjes gedaan hadden, heb ik even met ze gespeeld. Ik heb ze 'iemand is hem, niemand is hem' en 'anna maria koekkoek' geleerd. Dit laatste klinkt erg grappig zoals ze het hier zeggen. Ze zijn heerlijk fanatiek met alle spelletjes. Ik werd daardoor misschien ook iets te fanatiek waardoor ik vrij hard over een steen viel, waarna iedereen sorry begon te roepen. Alsof ze er iets aan konden doen dat ik niet goed uitkeek... zal wel weer een verschilletje in cultuur zijn ;)

Dinsdag 26 juli
Een typisch Keniaanse dag waarbij alles maar '5 minuten' duurt, maar je wel de hele dag over die paar 5 minuten doet. Oftewel, veel plannen maar weinig doen. En daar kan ik niet zo goed tegen. Ik zou om 9 uur met Richard naar Joytown gaan, maar toen we daar uiteindelijk om half 11 waren, hebben we alleen maar een afspraak gemaakt voor de volgende keer. Wat wel leuk was, is dat er op dat terrein overal aapjes rondlopen! Dat was wel even een verrassing. Daarna zouden we even terug naar Shade om daar oude kleren op te halen en in de sloppenwijken te gaan uitdelen. 2 uur later maar even gevraagd of we al bijna weg konden gaan, waarna bleek dat hij pas om 3 uur wilde gaan. Uiteindelijk zijn we helemaal niet meer gegaan en hebben we afgesproken om het morgenochtend te doen. Ik ben benieuwd...

Gelukkig was het nog wel een leuke avond verder! We hadden een 'afscheidsfeestje' voor Romy. We gingen eerst even dansen met zijn allen en daarna moest elk kind opstaan en even iets tegen Romy zeggen. Het is wel te merken dat hun manier van spreken voor een groep er erg ingestampt wordt op school. Zo begroeten ze vaak iedereen nog even, staan ze als ze gaan spreken en kijken ze vaak niet eens naar diegene waar ze tegen praten. Hierna kreeg Romy een cadeautje van het bestuur en tekeningen van de kinderen. Zelf heeft ze de kinderen nieuwe schoolsokken en lunchtrommeltjes gegeven. In de sokken die de kinderen zitten nu zulke grote gaten dat hun hele hakken en tenen zichtbaar zijn, dus dat was een erg belangrijk cadeau! Ook deelde ze nog mooie zelfgemaakte armbandjes uit.

Om 3 uur vannacht vertrekt Romy en zal ik helaas tot 6 augustus de enige vrijwilliger zijn. Dat betekent waarschijnlijk ook meteen de enige mzungu in de wijde omgeving. Maar met zoveel kinderen en lieve mensen om me heen zal ik me vast niet alleen gaan voelen!
Maak je reisblog advertentievrij
Ontdek de voordelen van Reislogger Plus.
reislogger.nl/upgrade

Foto’s

2 Reacties

  1. Dina:
    26 juli 2016
    Dat laatste denk ik ook niet. 'Alleen' zijn daar is ook weer onderdeel van de ervaring. Komt vast goed!
  2. Ronald:
    26 juli 2016
    Wat een ervaring is dit Liek! En erg leerzaam... als ik het goed begrijp kun je straks heel goed wassen en heb je ook meer geduld