Trip naar Meru en genieten in Shade
26 augustus 2016 - Thika, Kenia
Vrijdag 19 augustus
Na één nachtje 'thuis' was het meteen weer tijd om te vertrekken. Een weekendje op naar Meru met Shade! Een bijzonder tripje voor de kinderen want dit was de eerste keer dat er zo'n uitstapje plaatsvond. Wat een geluk dat ik er precies nu ben en zomaar mee mocht!
Om 10 uur zou de bus komen, maar uiteindelijk vertrokken we om half 12 nadat we 22 matrassen op het dak van de bus geknoopt hadden... Het werd een lange reis en na op safari al drie dagen in de auto doorgebracht te hebben, had ik er snel genoeg van. Gelukkig was de omgeving wel mooi! Het was erg bergachtig, wat de bus grote uitdagingen opleverde... en mij een hoop stress! We hadden een korte pauze op de evenaar, waar ons de krachten getoond werden. Iets met het water dat ten noorden van de evenaar rechtsom draait, ten zuiden linksom en op de evenaar staat het stil. Na deze stop reden we verder naar Meru, waar we nog een halfuur stilstonden in het centrum omdat iemand had bedacht midden op de weg de auto te parkeren, maar uiteindelijk rond 6 uur aankwamen. We sliepen in het huis van de overleden zus van Naftali (voorzitter). De kinderen keken hun ogen uit, want het was een 'echt' huis met drie badkamers en zelfs een trap! Ik vond het daarentegen nogal vies want het leek alsof er niks was gebeurd sinds zijn zus is overleden. Er lagen overal nog spullen, inclusief een onderbroek in de badkamer en vuile vaat in de keuken... De matrassen werden naar binnen gesleept en de tenten opgezet.
Toen iedereen een slaapplek had was het tijd om te eten. Nadat we de buschauffeur gevonden hadden, vertrokken we naar de eettent/slagerij van Naftali's broer David. Hij heeft de hele trip gesponsord, erg mooi! Het eten was lekker en met het vlees smaakte zelfs de ugali goed! Het was ondertussen al behoorlijk laat en bedtijd voor de kinderen. Weer terug zocht iedereen dan ook gelijk zijn bed op. In mijn geval was dat bovenin een stapelbed waarvan ik elke plank kon voelen. En ik dacht dat de bedden in Shade slecht waren...
Zaterdag 20 augustus
Na een nachtje nauwelijks slapen werden de kinderen al om tien over vijf wakker gemaakt!! Ongelofelijk! Ze moesten allemaal nog douchen dus volgens de huismoeders kon het niet anders. Dan maar een dagje niet douchen zou ik zeggen. Of om de beurt een groepje wakker maken om te douchen. Veel dingen hier in huis blijven me verbazen, maar veranderingen aanbrengen blijkt lastig tot onmogelijk te zijn. Tja, een cultuur verander je nu eenmaal niet zomaar.
Uiteindelijk vertrokken we om half 8 voor het ontbijt. We ontbeten in een restaurantje waar we thee, samosa en mandazi kregen. Heerlijk! Na het ontbijt bezochten we een waterval. Het was nog een moeilijke en avontuurlijke tocht om de waterval te bereiken. En dat natuurlijk allemaal op slippertjes of blote voeten. Ik heb een beetje de boeman uitgehangen door constant wacht, pas op en voorzichtig te schreeuwen. Tja iemand moet op de veiligheid letten. De waterval en wandeling waren erg mooi, maar ik kon er pas van genieten toen iedereen weer heelhuids in de bus zat.
Vervolgens gingen we naar de club van David. Er was een soort speeltuin en er waren fietsen. De fietsen vonden de kinderen helemaal fantastisch. Urenlang hebben ze gefietst of pogingen gedaan tot fietsen, want lang niet iedereen kon het. Ik heb dan ook heel wat rondjes achter de fietsen aangerend. Met gevaar voor eigen leven want niet iedereen had de remmen gevonden. Het was leuk en grappig om te zien. Wat een respect voor het doorzettingsvermogen! En wat heb ik genoten van de trotse gezichtjes als het dan eindelijk gelukt was!
Van al dat fietsen had iedereen wel trek gekregen, maar daar was aan gedacht. De lunch bestond uit een grote berg patat en vlees, een feestmaal dus. Tegen het eind van de middag gingen we terug naar Meru. In de stad liepen we eerst een tijdje rond. We hebben ons als vrijwilligers even van de groep gesplitst zodat we gerust wat konden kopen. Toen we een echte bakker tegenkwamen konden we ons dan ook niet inhouden en hebben we op straat een lekker gebakje opgegeten. Het was blijkbaar een grappig gezicht om 4 mzungu's een gebakje te zien eten want de mond van een matatu driver viel zo ver open dat ik me afvroeg of hij hem wel weer dicht kon doen. Erg lachwekkend! Toen de hele groep weer samen was, gingen we net als de dag ervoor eten bij de eettent van David. We waren dit keer vrij op tijd terug, dus stelde ik voor dat de kinderen nu vast gingen douchen in plaats van 's ochtends. En verrassend genoeg vonden ze dat een goed plan. En toen maar hopen dat ze de volgende dag op een fatsoenlijke tijd zouden opstaan.
Zondag 21 augustus
Tot mijn verbazing werd ik pas om half 7 wakker en al voor de afgesproken tijd van 8 uur zaten we in het restaurant en waren alle spullen ingepakt. We hadden weer een lekker ontbijt bij hetzelfde restaurant als de dag ervoor en toen we uitgegeten waren gingen we naar een museum. Daar stonden de entreeprijzen: 50 ksh voor kinderen, 100 ksh voor volwassenen en 500 ksh voor non-residents. Dit was niet de eerste keer dat ik meer moest betalen als blanke, maar ik vind het erg oneerlijk. Terwijl in Nederland vaak geklaagd wordt over discriminatie, gebeurt het hier net zo goed. Maar als je dat tegen een Keniaan zegt, snapt hij niet waar je het over hebt. Blanken zijn toch rijk dus die kunnen toch meer betalen?
Ik had niet veel van het museum verwacht en dat was maar goed ook! In één zaal stonden opgezette dieren met wat opgeplakte briefjes met basisinformatie. In de andere zaal was weinig te zien omdat het licht kapot was (ja, dat kan allemaal gewoon hier). Tenslotte waren er buiten nog een aantal slangen, apen en een krokodil te zien. Allemaal in veel te kleine hokjes. Maar wat nog veel erger was dat het voedsel van de slangen nog vrolijk in de hokken rondhuppelde, namelijk schattige witte konijntjes. Wat ontzettend onetisch, ik was blij dat de slangen nog sliepen en geen honger hadden, maar zoiets kun je toch niet in een museum laten zien?! En ik dacht net dat ik me hier nergens meer over kon verbazen...
Na het museumbezoek was het tijd om aan de lange terugreis te beginnen. Uiteindelijk waren we om 3 uur weer terug in Shade.
Maandag 22 augustus
Na al die dagen weg, had ik een flinke berg was verzameld. Dus nadat ik ook moed verzameld had, ben ik aan de slag gegaan. Ik moet zeggen dat het me niet tegenviel dit keer. Toch ben ik blij als ik de volgende keer alles in de wasmachine kan stoppen.
Toen alles eindelijk schoon was, ging ik samen met de andere vrijwilligers naar Thika town. Daar hebben we geluncht, boodschappen gedaan en nog een ijsje gegeten. Dat ijsje wilde ik al zo lang, dus dat was even genieten! De rest van de dag in Shade heb ik lekker met de kinderen doorgebracht. De jongens werden nog aan het werk gezet om water naar boven te brengen en de lege tank te vullen, zodat ik kon douchen. Ik vond het wel een beetje ongelijk verdeeld want de kinderen gooien ook gewoon een emmer water over zich heen. Waarom verdien ik dan een echte douche? De volgende keer pak ik ook gewoon een emmer! Maar laten we hopen dat het waterprobleem snel opgelost is.
Dinsdag 23 augustus
Toen ik wakker werd voelde ik me niet zo goed. Mn buik was flink van slag en Karen bleek ook niet fit. Hmmm.. dat ijsje was waarschijnlijk dus toch niet zo'n goed plan. Het blijft hier oppassen met het eten en drinken, vooral omdat het water dat gebruikt wordt geen drinkwater is (voor mzungu's). Ik had Peter, Francis, Ruben en Jackson al beloofd om naar Oasis te gaan, dus dat toch maar gedaan. Om half 10 vertrokken we, samen met nog 30 bananen (voor €1,50!), met de motorbike naar Kiandutu slums. Bij Oasis aangekomen heb ik een tijdje met Rafael en Newton gepraat en hen geld gegeven dat ik had gekregen om één van de straatkinderen terug naar school te kunnen laten gaan. Een mooie bestemming dacht ik zo. Ook heb ik snel nog 30 extra bananen gekocht want omdat het vakantie is, waren er ontzettend veel kinderen bij Oasis. Het was erg warm dus na een anderhalf uur hadden de meesten het voetballen wel gezien. Voor ons was het toen tijd om afscheid te nemen en te gaan.
In Shade heb ik nog een rustig dagje gehad en van het lekkere weer genoten.
Woensdag 24 augustus
Om half 9 zouden we naar Nairobi gaan. Helaas was de chauffeur dat vergeten, hoewel hij dat zelf ontkende, en vertrokken we pas een uur later. We wilden de dag bovenop het conference centre beginnen om de stad van bovenaf te zien. Maar daar aangekomen bleek er een grote vergadering te zijn waardoor er geen toeristen toegelaten werden. Even balen dus! Vervolgens hebben we in het centrum wat souvenirs gekocht en daarna geluncht. Na de lunch zijn we naar bomas of Kenia gegaan. Daar werden in een grote zaal traditionele Keniaanse dansen opgevoerd. Na de dansvoorstelling hebben we nog even wat traditionele hutten bekeken en daarna gingen we terug naar Thika town. Daar zijn we naar bluepost hotel geweest voor het avondeten want de ugali op het Shade menu klonk niet erg aantrekkelijk. Hier stonden zelfs op de menukaart verschillende prijzen voor Afrikanen en blanken. Dat is toch ongelofelijk! Eenmaal terug in Shade was ik precies op tijd om de meiden nog voor te lezen voordat ik zelf ook mijn bed opzocht.
Donderdag 25 augustus
Ik ben de dag met een lekkere Keniaanse douche (oftewel een emmer water) begonnen omdat er weer geen water was. Ik heb lekker een dagje in Shade doorgebracht, wat met het heerlijke weer zeker geen straf was. Ik had muziek aangezet en iedereen lag lekker in het gras te luisteren, te lezen of met de kuikentjes te spelen. De meiden mochten om de beurt mijn haar doen want daar krijgen ze nooit genoeg van. Ik had nog veel oude sieraden mee, dus daar heb ik de meiden ook blij mee kunnen maken. Vooral de oorbellen vonden ze geweldig! Er werd dan ook besloten dat ze er zo goed uitzagen dat het tijd was voor een fotoshoot. Wat heb ik gelachen! Heerlijk die gekke kinderen!
Nog maar een paar dagen nu. Lastig om me voor te stellen... en wat ga ik ze hier missen!
Na één nachtje 'thuis' was het meteen weer tijd om te vertrekken. Een weekendje op naar Meru met Shade! Een bijzonder tripje voor de kinderen want dit was de eerste keer dat er zo'n uitstapje plaatsvond. Wat een geluk dat ik er precies nu ben en zomaar mee mocht!
Om 10 uur zou de bus komen, maar uiteindelijk vertrokken we om half 12 nadat we 22 matrassen op het dak van de bus geknoopt hadden... Het werd een lange reis en na op safari al drie dagen in de auto doorgebracht te hebben, had ik er snel genoeg van. Gelukkig was de omgeving wel mooi! Het was erg bergachtig, wat de bus grote uitdagingen opleverde... en mij een hoop stress! We hadden een korte pauze op de evenaar, waar ons de krachten getoond werden. Iets met het water dat ten noorden van de evenaar rechtsom draait, ten zuiden linksom en op de evenaar staat het stil. Na deze stop reden we verder naar Meru, waar we nog een halfuur stilstonden in het centrum omdat iemand had bedacht midden op de weg de auto te parkeren, maar uiteindelijk rond 6 uur aankwamen. We sliepen in het huis van de overleden zus van Naftali (voorzitter). De kinderen keken hun ogen uit, want het was een 'echt' huis met drie badkamers en zelfs een trap! Ik vond het daarentegen nogal vies want het leek alsof er niks was gebeurd sinds zijn zus is overleden. Er lagen overal nog spullen, inclusief een onderbroek in de badkamer en vuile vaat in de keuken... De matrassen werden naar binnen gesleept en de tenten opgezet.
Toen iedereen een slaapplek had was het tijd om te eten. Nadat we de buschauffeur gevonden hadden, vertrokken we naar de eettent/slagerij van Naftali's broer David. Hij heeft de hele trip gesponsord, erg mooi! Het eten was lekker en met het vlees smaakte zelfs de ugali goed! Het was ondertussen al behoorlijk laat en bedtijd voor de kinderen. Weer terug zocht iedereen dan ook gelijk zijn bed op. In mijn geval was dat bovenin een stapelbed waarvan ik elke plank kon voelen. En ik dacht dat de bedden in Shade slecht waren...
Zaterdag 20 augustus
Na een nachtje nauwelijks slapen werden de kinderen al om tien over vijf wakker gemaakt!! Ongelofelijk! Ze moesten allemaal nog douchen dus volgens de huismoeders kon het niet anders. Dan maar een dagje niet douchen zou ik zeggen. Of om de beurt een groepje wakker maken om te douchen. Veel dingen hier in huis blijven me verbazen, maar veranderingen aanbrengen blijkt lastig tot onmogelijk te zijn. Tja, een cultuur verander je nu eenmaal niet zomaar.
Uiteindelijk vertrokken we om half 8 voor het ontbijt. We ontbeten in een restaurantje waar we thee, samosa en mandazi kregen. Heerlijk! Na het ontbijt bezochten we een waterval. Het was nog een moeilijke en avontuurlijke tocht om de waterval te bereiken. En dat natuurlijk allemaal op slippertjes of blote voeten. Ik heb een beetje de boeman uitgehangen door constant wacht, pas op en voorzichtig te schreeuwen. Tja iemand moet op de veiligheid letten. De waterval en wandeling waren erg mooi, maar ik kon er pas van genieten toen iedereen weer heelhuids in de bus zat.
Vervolgens gingen we naar de club van David. Er was een soort speeltuin en er waren fietsen. De fietsen vonden de kinderen helemaal fantastisch. Urenlang hebben ze gefietst of pogingen gedaan tot fietsen, want lang niet iedereen kon het. Ik heb dan ook heel wat rondjes achter de fietsen aangerend. Met gevaar voor eigen leven want niet iedereen had de remmen gevonden. Het was leuk en grappig om te zien. Wat een respect voor het doorzettingsvermogen! En wat heb ik genoten van de trotse gezichtjes als het dan eindelijk gelukt was!
Van al dat fietsen had iedereen wel trek gekregen, maar daar was aan gedacht. De lunch bestond uit een grote berg patat en vlees, een feestmaal dus. Tegen het eind van de middag gingen we terug naar Meru. In de stad liepen we eerst een tijdje rond. We hebben ons als vrijwilligers even van de groep gesplitst zodat we gerust wat konden kopen. Toen we een echte bakker tegenkwamen konden we ons dan ook niet inhouden en hebben we op straat een lekker gebakje opgegeten. Het was blijkbaar een grappig gezicht om 4 mzungu's een gebakje te zien eten want de mond van een matatu driver viel zo ver open dat ik me afvroeg of hij hem wel weer dicht kon doen. Erg lachwekkend! Toen de hele groep weer samen was, gingen we net als de dag ervoor eten bij de eettent van David. We waren dit keer vrij op tijd terug, dus stelde ik voor dat de kinderen nu vast gingen douchen in plaats van 's ochtends. En verrassend genoeg vonden ze dat een goed plan. En toen maar hopen dat ze de volgende dag op een fatsoenlijke tijd zouden opstaan.
Zondag 21 augustus
Tot mijn verbazing werd ik pas om half 7 wakker en al voor de afgesproken tijd van 8 uur zaten we in het restaurant en waren alle spullen ingepakt. We hadden weer een lekker ontbijt bij hetzelfde restaurant als de dag ervoor en toen we uitgegeten waren gingen we naar een museum. Daar stonden de entreeprijzen: 50 ksh voor kinderen, 100 ksh voor volwassenen en 500 ksh voor non-residents. Dit was niet de eerste keer dat ik meer moest betalen als blanke, maar ik vind het erg oneerlijk. Terwijl in Nederland vaak geklaagd wordt over discriminatie, gebeurt het hier net zo goed. Maar als je dat tegen een Keniaan zegt, snapt hij niet waar je het over hebt. Blanken zijn toch rijk dus die kunnen toch meer betalen?
Ik had niet veel van het museum verwacht en dat was maar goed ook! In één zaal stonden opgezette dieren met wat opgeplakte briefjes met basisinformatie. In de andere zaal was weinig te zien omdat het licht kapot was (ja, dat kan allemaal gewoon hier). Tenslotte waren er buiten nog een aantal slangen, apen en een krokodil te zien. Allemaal in veel te kleine hokjes. Maar wat nog veel erger was dat het voedsel van de slangen nog vrolijk in de hokken rondhuppelde, namelijk schattige witte konijntjes. Wat ontzettend onetisch, ik was blij dat de slangen nog sliepen en geen honger hadden, maar zoiets kun je toch niet in een museum laten zien?! En ik dacht net dat ik me hier nergens meer over kon verbazen...
Na het museumbezoek was het tijd om aan de lange terugreis te beginnen. Uiteindelijk waren we om 3 uur weer terug in Shade.
Maandag 22 augustus
Na al die dagen weg, had ik een flinke berg was verzameld. Dus nadat ik ook moed verzameld had, ben ik aan de slag gegaan. Ik moet zeggen dat het me niet tegenviel dit keer. Toch ben ik blij als ik de volgende keer alles in de wasmachine kan stoppen.
Toen alles eindelijk schoon was, ging ik samen met de andere vrijwilligers naar Thika town. Daar hebben we geluncht, boodschappen gedaan en nog een ijsje gegeten. Dat ijsje wilde ik al zo lang, dus dat was even genieten! De rest van de dag in Shade heb ik lekker met de kinderen doorgebracht. De jongens werden nog aan het werk gezet om water naar boven te brengen en de lege tank te vullen, zodat ik kon douchen. Ik vond het wel een beetje ongelijk verdeeld want de kinderen gooien ook gewoon een emmer water over zich heen. Waarom verdien ik dan een echte douche? De volgende keer pak ik ook gewoon een emmer! Maar laten we hopen dat het waterprobleem snel opgelost is.
Dinsdag 23 augustus
Toen ik wakker werd voelde ik me niet zo goed. Mn buik was flink van slag en Karen bleek ook niet fit. Hmmm.. dat ijsje was waarschijnlijk dus toch niet zo'n goed plan. Het blijft hier oppassen met het eten en drinken, vooral omdat het water dat gebruikt wordt geen drinkwater is (voor mzungu's). Ik had Peter, Francis, Ruben en Jackson al beloofd om naar Oasis te gaan, dus dat toch maar gedaan. Om half 10 vertrokken we, samen met nog 30 bananen (voor €1,50!), met de motorbike naar Kiandutu slums. Bij Oasis aangekomen heb ik een tijdje met Rafael en Newton gepraat en hen geld gegeven dat ik had gekregen om één van de straatkinderen terug naar school te kunnen laten gaan. Een mooie bestemming dacht ik zo. Ook heb ik snel nog 30 extra bananen gekocht want omdat het vakantie is, waren er ontzettend veel kinderen bij Oasis. Het was erg warm dus na een anderhalf uur hadden de meesten het voetballen wel gezien. Voor ons was het toen tijd om afscheid te nemen en te gaan.
In Shade heb ik nog een rustig dagje gehad en van het lekkere weer genoten.
Woensdag 24 augustus
Om half 9 zouden we naar Nairobi gaan. Helaas was de chauffeur dat vergeten, hoewel hij dat zelf ontkende, en vertrokken we pas een uur later. We wilden de dag bovenop het conference centre beginnen om de stad van bovenaf te zien. Maar daar aangekomen bleek er een grote vergadering te zijn waardoor er geen toeristen toegelaten werden. Even balen dus! Vervolgens hebben we in het centrum wat souvenirs gekocht en daarna geluncht. Na de lunch zijn we naar bomas of Kenia gegaan. Daar werden in een grote zaal traditionele Keniaanse dansen opgevoerd. Na de dansvoorstelling hebben we nog even wat traditionele hutten bekeken en daarna gingen we terug naar Thika town. Daar zijn we naar bluepost hotel geweest voor het avondeten want de ugali op het Shade menu klonk niet erg aantrekkelijk. Hier stonden zelfs op de menukaart verschillende prijzen voor Afrikanen en blanken. Dat is toch ongelofelijk! Eenmaal terug in Shade was ik precies op tijd om de meiden nog voor te lezen voordat ik zelf ook mijn bed opzocht.
Donderdag 25 augustus
Ik ben de dag met een lekkere Keniaanse douche (oftewel een emmer water) begonnen omdat er weer geen water was. Ik heb lekker een dagje in Shade doorgebracht, wat met het heerlijke weer zeker geen straf was. Ik had muziek aangezet en iedereen lag lekker in het gras te luisteren, te lezen of met de kuikentjes te spelen. De meiden mochten om de beurt mijn haar doen want daar krijgen ze nooit genoeg van. Ik had nog veel oude sieraden mee, dus daar heb ik de meiden ook blij mee kunnen maken. Vooral de oorbellen vonden ze geweldig! Er werd dan ook besloten dat ze er zo goed uitzagen dat het tijd was voor een fotoshoot. Wat heb ik gelachen! Heerlijk die gekke kinderen!
Nog maar een paar dagen nu. Lastig om me voor te stellen... en wat ga ik ze hier missen!
